Ekaterina Levental introduceert: Hanno Egger
Ekaterina Levental introduceert: Hanno Egger
De beste zanger van de wereld worden. De ambitie van de 21-jarige countertenor Hanno Egger is kort en krachtig. Ekaterina Levental, mezzosopraan én meer, juicht dat toe: “Durf te dromen. En ‘dream the sky‘. Dat is heel belangrijk.” Zaterdagavond 10 september staan Ekaterina en Hanno samen op het podium tijdens het Emmy Verhey Festival 2022.
Ekaterina is opgegroeid in het theater: “Mijn ouders zijn beiden musici. Het theater was mijn parallelle wereld. Heel romantisch. En op mijn 18e, we waren inmiddels gevlucht vanuit Tasjkent naar Nederland, wist ik: ik wil ook musicus worden.”
Hanno’s verhaal klinkt heel anders: “Ik kom uit een katholiek gezin en kon kiezen: misdienaar worden of zingen in het kerkkoor. Ik heb beide gedaan, maar van het koor werd ik zo enthousiast dat ik blijkbaar overal bovenuit klonk. Vanaf mijn 16e zong ik solo. Op mijn ‘Gloria‘ van Vivaldi waren de reacties erg positief. ‘Ga naar het conservatorium’, zeiden mensen tegen me. Dus ik ben gaan kijken. Overal om me heen hoorde ik muziek. De vakken waren muziek, muziek en muziek. Hier wilde ik zijn.”
Doorbraken en keerpunten
Inmiddels is Hanno na 3 jaar Utrechts Conservatorium overgestapt naar het Conservatorium van Amsterdam, waar zijn zangdocent Selma Harkink ook aan de slag gaat. “Dat geeft me de mogelijkheid om nog langer te studeren.” Beste zanger word je immers niet zomaar. Of je moet ‘Neue Stimmen‘ winnen, zoals Franco Fagioli. Wat Hanno zeer tot de verbeelding spreekt.
“Wat was voor jou eigenlijk het optreden waardoor je carrière in de lift ging?”, vraagt hij aan Ekaterina. “Dat was er niet”, zegt Ekaterina. “Ik heb er wel op zitten wachten; je hoort vaak de verhalen. Maar wat ik ervan heb geleerd is dat je je moet concentreren op wat jij belangrijk vindt. Als kunstenaar en als mens. Geluk dwing je af door te doen wat jij wilt. Zo werd ‘De Weg‘, mijn eerste autobiografische voorstelling, voor mij een keerpunt. Mijn ogen en oren gingen open. Dit is wat ik leuk vind en waarin ik me wil ontwikkelen. Dit is wat mij voldoening geeft. Dat heeft van mij een betere artiest gemaakt.”
Een eer en een beetje spannend
Hanno vindt het een eer om samen met Ekaterina op het Emmy Verhey Festival te staan. “Ik heb je gezien toen je kwam optreden op het Utrechts Conservatorium. Het was de meest indrukwekkende life performance die ik ooit heb gezien. Geweldig!” Hij was dan ook enigszins verbijsterd toen artistiek leider van het EVF, Femke IJlstra, hem vroeg voor het festival. “Dus een beetje spannend vind ik het wel.”
Voor Ekaterina is het de 4e of 5e keer dat ze op het EVF is. “Ik ben de tel een beetje kwijtgeraakt. Ik ken Emmy Verhey al heel lang. Zij is aan het begin van mijn carrière heel belangrijk voor me geweest. Ik was haar introducée zeg maar, zoals Hanno nu mijn introducé is. Van Emmy heb ik geleerd dat ik mijn angsten en zorgen aan de kant moet zetten voor een optreden. ‘Opkomen betekent glimlachen’, zei ze.” Hanno herkent dat: “Je onzekerheid is niet interessant voor het publiek. Dat is te privé. Terwijl je juist beschikbaar moet stellen aan het publiek.”
“Het mooie aan het Emmy Verhey Festival is het contact met het publiek”, vertelt Ekaterina. “Je kunt echt de verbinding aan gaan. Dat maakt het ook een festival; heel anders dan een concert. Het EVF is bovendien kleinschalig en intiem. Het publiek belandt in een warm bad waarin ideeën, emoties en gevoelens worden uitgewisseld. Zo krijgt kunst een grotere functie dan de kunst zelf.” Hanno: “Dat verlaagt de druk wel iets. Ik vind het prettig om contact te hebben met het publiek. Een fijne manier om op te treden. Ik heb er zin in!”
Ekaterina en Hanno zingen op het EVF onder meer ‘My dearest, my fairest‘ van Purcell en het Spaanse duet ‘El Desdichado‘ van Saint-Saëns.
Zaterdag 10 september, 17.00 uur
Medtner-project – Ekaterina Levental en Frank Peters, met introducé Hanno Egger
Gasthuiskapel, Zaltbommel